Untitled

📌 هدف اصلی

طراحی سیاست‌های حقوقی (مانند Privacy Policy و Terms of Use) که قابل فهم، قابل اعتماد و قابل تعامل باشند؛ نه صرفاً متنی برای تیک زدن!

۱. ساختار بصری و قابل فهم

استفاده از تیترهای واضح و دسته‌بندی‌شده (مثلاً: چه داده‌هایی جمع می‌کنیم؟)

بهره‌گیری از لیست‌های شماره‌دار یا بولت‌دار برای جملات مهم

فونت خوانا، اندازه مناسب و رعایت فاصله استاندارد بین خطوط

نسخه واکنش‌گرا (Responsive) برای نمایش صحیح در موبایل و تبلت

استفاده از زبان ساده (Plain Language)، بدون اصطلاحات پیچیده حقوقی

توضیح اصطلاحات فنی یا حقوقی در قالب Tooltip یا بخش واژه‌نامه

پرهیز از عبارت‌های مبهم مثل "ممکن است داده‌های شما را به اشتراک بگذاریم"

ارائه نسخه TL;DR (خلاصه‌ی قابل فهم در ابتدای متن)

نمایش بخش‌های مهم با آیکون یا رنگ‌بندی متمایز (مثل: 📌، ⚠️، ✅)

امکان جستجو در متن پالیسی برای دسترسی سریع

استفاده از نوار پیشرفت (Progress Bar) یا نشانه مسیر برای پالیسی‌های طولانی

مشخص کردن دقیق حقوق کاربر (مثلاً: دسترسی، اصلاح، حذف داده، لغو رضایت)

نمایش شفاف و در دسترس نحوه تماس با تیم پشتیبانی یا مسئول حریم خصوصی

لینک مستقیم به تنظیمات حریم خصوصی در حساب کاربری

توضیح دقیق درباره اینکه چه اطلاعاتی، چرا و چگونه جمع‌آوری می‌شود

مشخص‌کردن روش‌های حفاظت از داده (رمزنگاری، ذخیره‌سازی امن و...)

ذکر سیاست به‌روزرسانی‌ها و روش اطلاع‌رسانی آن به کاربران

دریافت رضایت کاربر به صورت فعال (Opt-in)، نه فقط از پیش تیک‌خورده (Opt-out)

استفاده از دکمه “فهمیدم و می‌پذیرم” به جای “قبول دارم” در موارد حساس

ارائه فرم بازخورد درباره پالیسی: "آیا این متن برای شما قابل فهم بود؟"

تطبیق با قوانین داخلی (تجارت الکترونیک، جرایم رایانه‌ای و...)

استفاده از مثال‌های ملموس و تجربه‌های بومی برای درک بهتر

ارائه نسخه رسمی فارسی در کنار نسخه انگلیسی

لینک‌دهی به منابع شفاف (مثلاً: کوکی‌پالیسی، شرایط استفاده از API)

نمایش واضح تاریخ آخرین به‌روزرسانی پالیسی

اعلام صریح و شفاف اینکه "اطلاعات کاربران هرگز فروخته نمی‌شود"

🎁 توصیه نهایی

اگر از این چک‌لیست حداقل ۷۰٪ تیک نخورده باشد، احتمالاً کاربران شما هنوز به متن‌تان اعتماد نمی‌کنند؛ حتی اگر آن را امضا کنند!